Włochy niedawno wprowadziły normę UNI/TR 11917:2023, stanowiącą znaczący krok w gospodarce odpadami mający na celu rozwiązanie różnych problemów środowiskowych związanych z gromadzeniem biogazu na składowiskach. Nowy włoski standard opublikowany w lipcu zawiera konkretne przepisy dotyczące emisji zapachowych.

Początkowe dolegliwości odczuwane w okolicy wysypiska pochodzą głównie z emisji zapachów spowodowanych konkretnymi mikroskładnikami zapachowymi obecnymi w biogazie. Składniki te obejmują estry, związki siarki (takie jak siarkowodór), alkilobenzeny, limonen, merkaptany, putrescynę, tiofeny, tioalkohole, tiokwasy, poliaminy oraz różne węglowodory emitowane do atmosfery. Nieskupiony przepływ biogazu rozprzestrzenia te mikroskładniki w powietrzu, a czynniki meteorologiczne przenoszą je na obszar otaczający.

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się nad tajemniczymi zapachami wokół nas w pomieszczeniach zamkniętych? Od przyjemnego zapachu świeżo upieczonych wypieków po nieprzyjemne smrody niektórych substancji chemicznych, zapachy odgrywają znaczącą rolę w naszym postrzeganiu jakości powietrza wewnętrznego. Komitet Niemiecki ds. Wartości Przewodnich dla Środowisk Wewnętrznych (AIR) w Ministerstwie Środowiska Niemiec zgłębił naukę leżącą u podstaw tych zapachów i opublikował w lipcu ostateczny raport na temat progów percepcji zapachów dla 20 zanieczyszczeń wewnętrznych.

Ambitny projekt obejmował ocenę progów wykrywalności zapachów, intensywności zapachów i tonu hedonicznego dla 20 wybranych substancji obecnych w powietrzu otoczenia. Substancje te obejmowały zarówno te powszechnie znane, jak aceton i kwas octowy, jak i mniej znane związki, takie jak benzotiazol i ε-kaprolaktam. Celem było zgromadzenie większej ilości informacji w celu określenia ryzyka dla zdrowia związanego z tymi substancjami.